دوست

                             تقدیم به  دوست عزیزم...

                                       دکتر مسعود صحراییان

ای هنرمند دست پاییز بلند

     ای که میگذاری جای بر تقدیر هنر

از مهر و عاطفه ندارد سخن

    می نوازد نغمه ای همچو غزل

همه گویند کفر آخر این باشد

   سزای آدم بدکار چنین باشد

لطف بلند کردی ؛صورت یار قشنگ کردی

ندانستم این دست در خطای اوست

  که هر چه دارم از لطف و کرم اوست

ببخشای این یاوه گویان

                    که ندانند قدر هنر مهر پویان