بم

 بم دگر آباد نیست

بم فضایش آه و خون

   بم دگر آباد نیست          

درد بم یتیمی هست و بس

 مرحم فقط یک هم نفس

   مرحم فقط خاک بم است

   خاک عزیزان من است        

روزی بم آباد بود

با نخل و ارگ خود همساز بود    

   کجاست نخلهای بیصدا      

   کجاست بسطامی ما       

همه میرن سوی زاری

با لباس مشکی، سوگواری

 خدایا صبری کن عطایش 

بیامرز گلهای خاکش